Ch. S. Peirce'ün, Rudolf Carnap'ın (1891-1970) ve yeni-olgucu akımm etkisinde kalan Ch. W. Morris, "Foundations of the theory of signs" ("Göstergeler Kuramınm Temelleri") [1938] ve Signs, Language and Behaviour (Göstergeler, Dil ive Davranış) [1946] adlı çalışmalarında, bütün göstergelerin genel kuramını
1. sözdizim (İng. syntactics): Göstergelerin birleşim kurallarını, öbür göstergelerle ilişkilerini araştırır, göstergelerin birleşik göstergeler (bildiriler) oluşturmak için nasıl bir araya geldiklerini inceler;
2. anlambilim (İng. semantics): Göstergelerin anlamım, bir başka deyişle gösterge ile belirttiği şey (designatum) arasındaki ilişkiyi inceler;
3. edimbilim (İng. pragmatics): Göstergelerin kaynağını, kullanılışını ve etkilerini davranış çerçevesi içinde ele alır; bir başka deyişle göstergeler ile bunları kullananlar (yani üretenler ve yorumlayanlar) arasındaki ilişkileri inceler.
Ch. W. Morris ayrıca üç tür göstergebilim tasarlar:
1. salt (katışıksız) göstergebilim (İng. pure semiotics): Göstergelerden söz etmeyi sağlayan bir üst-dil hazırlar;
2. betimleyici göstergebilim (İng. descriptive semiotics): belirlenmiş göstergeleri inceler;
3. uygulamalı göstergebilim (İng. applied semiotics): Göstergeler bilgisini değişik amaçlarda kullanır.
Ch. W. Morris'in göstergeler kuramıyla ilgili yazdan biraraya getirilerek Writings on the General Theory of Signs (Göstergelerin Genel Kuramı Üstüne Yazılar) [1971] başlığıyla yayımlanmıştır.
Sayfa 120
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.