Fakat güzel delirelim!.. Ecinniler gibi dehşet bir kitaptan sonra biraz yavan kaldı bu kitap açıkçası. Birisi roman, birisi öykü tabiki ikisini aynı kulvarda mukayese edemem ama ecinnilerden önce okusaydım daha çok severdim muhakkak. Ama yine de Dostoyevski ağlatmış. Kitapta Beyaz geceler’in peşi sıra 4 öykü daha var. Öykü kitabında bile karakter sayılabilecek nitelikte kişiler okuyoruz. Beyaz geceler öyküsü güzeldi. Yufka yürekli’yi de en az onun kadar sevdim. Dostoyevski okurken, kişiler depresif ruh halleriyle bodoslama giriyorlar, histerik tepkileriyle mevcut gerilimi daha da arttırarak nirvanaya ulaştırıyorlar ve altın vuruşlarını yapıp sessizce sahneden ayrılıyorlar ve sen elindeki sayfalara bakakalıyorsun ya işte bu atmosfere bayılıyorum. Romanlarıyla kalbimi fetheden Dosto’m, öykü kitabıyla, “kendi kalem değil mi bi daha feth ettim” diyerek kalbimi yine kazanıyor. Keza öykü okumayı çok sevmeyen birisi olarak bu öykü kitabında hafiften ağzıma roman tadı çalındığı için de ayrıca çok mutlu oldum. Biraz zweig okuyormuş gibi de hissettim accık ucundan, daha ne olsundu.. Karantina günlerinde Dostoyevski ile yoluma devam edeceğim, bakalım bunun sonu nereye varacak bende çok merak ediyorum. İşin sonunda ben de bir Dostoyevski karakterine mi dönüşeceğim yoksa? Dosto, Dosto’m wait for me.. daha girilecek buhranlarımız, yitirilecek akıllarımız var.. delireceksek de güzel delirelim, Dostoyevski kalitesinde delirelim..hadi bakalım herkese iyi delirmeler..

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202074,1bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

N.