" Benim bir başka insan tekine vekâlet edebildiğim tek şey her zaman hep utanç duygusudur; ben hep başkalarının hesabına, onların yerine utanıyorum.Vekâleten utanç duyuyorum, kendi var olma utancım bana yetmiyormuş gibi başkalarının duyması gereken utancı da onların yerine duyuyorum." syf 128 Tuğba Doğan'ın Musa'nın Uykusu kitabı ile ilgili hissettiklerimi, düşündüklerimi yazmaya bu alıntı ile başlamak istedim.Başkaları yerine utanç duymak, ne kadar istesem de bırakamadığım bir huyum. Sanırım kitabın ana karakteri Zeliha'ya fazla benziyorum.İlk kez kafası benim gibi çalışan bir roman kahramanı ile karşılaştım.️ Baş kahramanlarım arasına yerleştirdim kendisini. Bilinç akışı tekniğinin yoğun olarak kullanıldığı, sinematografik anlatımın hâkim olduğu Musa'nın Uykusu, son zamanlarda okuduğum en güçlü metinlerden biri diyebilirim.Dönüp dönüp okudum bazı bölümleri.Bir ilk roman olduğu için daha büyük heyecan duydum.Bu heyecanı bir de Deniz Gezgin'in Ahraz'ını okuduğumda yaşamıştım. Kim bilir daha ne metinler bekliyor bizi, Tuğba Doğan'dan gelecek.Umarım uzun süre beklemeyiz.

Musa'nın UykusuTuğba Doğan · Yapı Kredi Yayınları · 2018373 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Akbaş