Osman Gazi (Çınarın Gölgesinde)
“Abbasiler iki asırdan fazla İslam’a sadakatle hizmet ettiler. Ancak ne zaman ki devletleri büyüdükçe büyüdü ve zenginleşti; Dünya onlar için taş toprak hükmünden uzaklaşmaya yüz tuttu. Sünnetin çizdiği hakikat çizgisinin iki yanında Yalpalamaya başladılar. Dünyaya mail, masraflı hayatlarda kendini göstermeye başladı. İsraf çoğaldı. İşte nihayet öyle bir gün geldi ki, Allah Teâlâ emaneti Abbasilerden geri aldı ve hiçbir maddi manevi baskı altında kalmadan gönül rızalarıyla İslam’ı benimseyen Türklere tevdi etti. Abbasi bahsindeki “sünnet“ vurguma dikkat edin ulular! Zira dünya sevgisi ağır basmaya başlayan bir Müslüman’ın nefsine ilk bahanesi, zayıf rivayetlere dayandığı gerekçesiyle sünneti terktir! Hele ki ahir zamanda öyle günler gelecek, meydan, “Kur’an bize yeter!” diyen fesatçılara kalacak! Allah o günlerin şerrinden bizi ve evlatlarımızı esirgesin!”
Okay Tiryakioğlu’nun Osman Gazi kitabını 12 günde bitirdim. 11 günde 3, 0, 0, 0, 0, 27, 40, 23, 7, 15, 28 sayfa; 12.günde yani dün 233 sayfa şeklinde kitabı bitirdim. Niye böyle yazıyorum; kendime garip geldiği için. Ama babamızın, dedemizin hastane süreçleri, evimizde çok şükür bir minik mucizenin varlığı, gündemin yoğunluğu, gelen-giden derken böyle bir durumda okuduk.
Okay Tiryakioğlu’nun çok güzel bir kalemi var.
Daha önce Tarık bin Ziyad, Mevlana, Sultan Alparslan, Selahaddin Eyyübi, Yıldırım, Fatih, Yavuz, gibi sultanların hayatını okumuş ve yazara sosyal medya üzerinden ‘Keşke Osman Gazi’yi, Orhan Gazi’yi kaleminizden okusak’ derdim. Ve nitekim o ülküme kavuşmuş oldum. Ol sebebden bu kitabın benim nazarımda yeri farklı... Osman Gazi’yi dini, millî çerçevede çok güzel bir şekilde anlatmış yazar. Şeyh Edebali’nin öğütlerine bayıldım. Ertuğrul Gazi demiş yâ oğluna: “O bizim boyumuzun ışığı” El-hakk! Yazının girişine de onun öğütlerinden birini aldım. Şeyh Edebali’nin bu öğüdü yapması belki de kurgudur. Ama kurgu bile olsa; yazarın bunu gündeme getirmesi bizim değerlerimize ne kadar önem verdiğinin ve bizden biri olduğunun göstergesi değil midir? Dilese; bu fikrin tam tersini ortaya koymaz mıydı? Kurgu, kurgudur. Sonra Ahmed-i Yesevi, Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre gibi büyüklerimize yer vermesi benim için çok anlamlı. Kitap içinde ve bölüm başlarında edebî sözler, şiirler bulunması Tiryakioğlu tarzının en sevdiğim yanlarından... Bu eseri okurken, geçmişte çok tanınan bir yazardan okuduğum Osman Gazi kitabı geldi. Orada mübareği, gençliğinin yıllarında Bizanslı karılarla gönül eğlendiren bir sapık ve babasına, şeyhlerine âsî duran bir adam olarak göstermişti. Yazar var, yazar var... Ha bir de şu... Osman Gazi’nin yeğeni Baykoca’nın şehit edilmesi, baştan beri beni çok hislendirir. Merhum Tarık Buğra’nın Osmancık’ında okuduğumda da hislenmiştim ama Tiryakioğlu’nun anlatımında gözyaşlarıma engel olamadım gerçekten...
Hâsıl-ı kelâm; tarih ciddidir. Tarihi roman yazmak daha ciddi olsa gerek. Osman Gazi hakkında masal ve gerçeklerden uzak dizi film değil; hakiki tarihi okumaksa muradınız, bu eser tavsiyemizdir. Keyifli okumalar... 
Osman Gazi 
Okay Tiryakioğlu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.