Yürümenin Felsefesi, bizi doğaya çağırıyor. Yaşadığımız kalabalık ortamdan ve sürekli bir yerlere yetişme telaşımızdan kaçmaya, kendimiz olmaya, iç sesimizi dinlemeye, yolda olmanın, manzaranın, güzel havanın ve doğanın güzel sesinin huzurunu hissetmeye çağırıyor. Doğanın bir parçası olduğumuzu tekrar hatırlamamız için bizi yüreklendiriyor.
Yürümenin bir yerden bir yere gitmek için bir araç değil, yürümenin amaç olduğu yolculuklara çıkmalıyız.
Yürümenin Felsefesi beni çok etkileyen kitaplardan biri oldu, bisiklet turlarında yakaladığım huzurun tanımlanmış hali vardı neredeyse her cümlede. Böyle olunca altını çizdiğim, not aldığım çok yer oldu.
