Florin Irimia'nın Karanlık Bir Pencere'si kurgu açısından çok ilginç bir kitaptı.Kıyamet sonrası bir atmosferde başlayan ( büyük bir deprem, katliam sonrası) distopya olarak ilerleyen kitap, birden sert gerçekçi bir anlatıma geçti. Kitabın ilk bölümlerinde, Yazar Mircea Batrânu ve eşi Semplista'nın felaket sonrası, geleceğin Bükreş'inde, dönüşenler,bağışıklık kazananlar arasında geçen hayatta kalma mücadelesi anlatılıyor.Bu bölümlerde bahsedilen köpek katliamı, (Romanya, sokak köpekleri ve sokak köpeklerine karşı yapılan katliamlarla gündemde olan bir ülke) ilerleyen bölümlerde, Edi Florian ve eşi Olguta'nın öyküsünde yerini 1903 Kişinev ve 1941 Bükreş Pogromu'na bırakıyor. Hemen hemen aynı cümlelerle köpek katliamı ve yahudi katliamı anlatılıyor. Kitap iç içe geçmiş sanki iki roman. Hitler ve Ion Antonescu arasında geçen diyaloglar oldukça ilginçti. Kitabın âdeta belgesel niteliği kazandığı 17. bölüm şu cümlelerle başlıyor: "...Kitabın isminin ne anlama geldiğini soruyorsun bana.Eğer geçmiş penceresinden bakmaya çalıştığın bir evse, bizim geçmişimizin penceresi çok karanlık.Ve bunu dediğimde elbette sözcüğün iki anlamına da atıfta bulunuyorum:kötü, şanssızlıklarla dolu, ama aynı zamanda karanlık, gün yüzüne çıkarılmamış.Bugün bile o dönemde olanlar bilinmiyor veya daha doğrusu bilinmek istenmiyor.Belgeler olmasına rağmen ancak birkaç kitap yazılabildi.Ama onları yazan insanlar da hain, tarih saptırıcı olarak adlandırılıyor.Gerçeğin şimdi olduğu yerde, yani karanlıkta kalması konusunda çok büyük menfaatler söz konusu..."(syf 165) Romanya tarihine hâkim olmasam da bu cümlelerin pek çok ülke geçmişine uyacağını biliyorum. Tıpkı, "Unutmak, bir milletin üzerine çökebilecek en büyük bedduadır.Ve sözü geldiği için, Romen milletinin üzerine çöktüğünü bile düşünüyorum.Romenler bir çeşit Alzheimer hastalığına kapılmışlar.Ya da öyle değilse, o zaman, çok seçici bir hafızaları var.Yalnızca işine yarayanları hatırlıyorlar.Veya olayların gerçekten nasıl gerçekleştiklerini "unutarak" hatıralarını kendileri imal ediyorlar."( syf 185) cümlelerindeki gibi... Kısacık ama çok dolu bir kitap okudum.Başlangıçta parçaları birleştirmekte ve anlamakta biraz zorlandım.Üzerine düşününce kitabı sevdim.Beni başka bilgilere, gerçekliklere götüren kitapları seviyorum.

Karanlık Bir PencereFlorin Irimia · Aylak Adam · 20157 okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.