Sonunda konuşabildim.
"Marie!" dedim. Küçük Marie'm!"
Hıçkırıklarla şişmiş göğsüme bastırdım onu sıkıca. Küçük bir çığlık attı.
"Ah! Canımı acıtıyorsunuz,bayım," dedi bana.
"Bayım!" Zavallı çocuk,beni görmeyeli neredeyse bir yıl olmuştu. Unutmuştu beni,yüzümü,konuşmamı,ses tonumu;hem sonra kim tanıyabilirdi beni bu sakalımla, bu giysiler ve bu solgunluk içinde? Bu bellekten çoktan silinmiştim,var olmayı istediğim biricik bellekten! Tanrım! Artık baba değilim!
Sayfa 140Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.