Zihnin lahımları.
Öğretmenimiz ve rehberimiz, Bhagavan’ın öğretilerini bize anlatmaya başladığında “Zihin bir lağım gibidir” dedi. “Biz onun üstünü altın bir kapakla örteriz, ama aradan pis koku yine de sızar. Bu koku tüm evi doldurur, ama biz altın kapağa hayran olmakla o kadar meşgulüzdür ki bu kokuyu algılamayız. Biz kim olduğumuzu bilmeyiz. Altın kapak diğer kişilerin bizimle ilgili kavramından oluşur ve biz kendimizden böyle söz ederiz. Kendimizle ilgili bu imajlara bağlanırız.”
“Lağımı temizlemek yerine,” diye devam etti rehberimiz, “altın kapağa bakıp dururuz, ki bu bizi kendimiz olarak bildiğimiz ve umarsızca örtüp maskelemeye çalıştığımız tüm mutsuz, kendine-hizmet-eden, sevgisiz güvensizliklerden, kıyaslamalardan, yargılamalardan, şehvetlerden ve acıdan uzaklaştırır. Birisi bize ne kadar yararlı olduğumuzu söyler, böylece kendimizi ne kadar boş hissedersek hissedelim, kendimizi iyi hissetmek için gidip herkese yardım etmeye çalışırız. Biz kirli olduğumuza inanırız, bu inancı çevremizdeki dünyaya yansıtırız, böylece insanlar bize hak ettiğimize inandığımız biçimde davranırlar. Biz daima kendimizle ilgili kavramlarımızı güçlendiririz.
“Bu kavramlar odanın ortasındaki ölü bir sıçan gibidir. Biz onu süpürüp halının altına sokarız, ama pis koku kaybolmaz. Böylece onun üzerine daha büyük bir halı örter ya da havaya bir parfüm sıkarız, ama en sonunda pis koku daha güçlü bir biçimde ortaya çıkar. Bizim o sıçanı bulup odadan çıkarmamız gerekir.
Sayfa 41 - Akaşa yayınlarıKitabı okudu
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.