Bazen yürürken gördüğüm insanların yüzyıl sonra bu sokaklarda olmayacaklarını düşününce herşeyin ne kadar geçici olduğunu anlıyorum.Binaları, asırlara meydan okuyan ağaçları ve hatta şu gemileri kıskanasım geliyor.çünkü dünyada bizden fazla barınacaklar.Düşündükçe gülüyorum ama en çok biz insanlara merhamet duyuyorum böyle anlarda.Nasıl da zayıfız.Hem varız hem yok.Hem ölüyüz hem diri.Hem hayaliz hem hakikat.Hem ruh hem beden.Hem keder hem mutluluk...
Sayfa 58Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.