Lise birinci sınıfta, indirimden alıp okumuştum. O yaşta tam olarak bir şey anlamamıştım ama Nastenka'ya ne kadar gıcık olduğumu hala dün gibi hatırlıyorum. Bu sene tekrardan aldım kitabı elime ve bu sefer anlayarak ve özümseyerek okudum. İnsanın yaşı büyüdükçe acıları da büyüyormuş. Kitabı okurken bunu çok iyi anladım. Anlamsız gelen yerler bir anda anlam kazanmaya başladı ama Nastenka'ya karşı olan kalp kırıklığım hala geçmedi. O da haklıydı bir yerde...
O son sahnede, o köprü de, o son gece de ben de terk edildim sanki. Öyle bir vuruculuğu vardı.
"Ama herhalde bilirsiniz, seven gönül kırıklığını çabuk unutur."
Kitap sayesinde St. Petersburg hayranı oldum :)
