“İnsanların hemen hemen hiçbir makine olmadan nasıl iyi ve mutlu bir şekilde yaşayabileceğine dair bir tatbikatta bulunacaklardı.”
“Pekala,demekki odun ateşi yakarak suyumuzu ısıtacağız,yemeğimizi pişireceğiz,evlerimizi aydınlatıp ısıtacağız.”
“Ve gittiğimiz her yere yürüyerek gideceğiz.”
“Ve televizyon seyretmek yerine kitap okuyacağız.”
S.369
Bu cümleleri okurken bile insanın içine bir huzur doğmuyor mu?
“Otomatik Piyano” makineleşmiş bir toplumu, insanlar arasında oluşan sınıf ayrımını, çarpıklaşmayı anlatan distopik bir kitaptır. Birkaç mühendisin bu farklılıkları görüp sistemi değiştirmeye çalışmalarını anlatan ve aynı zamanda “Biz, Cesur Dünya, 1984” eserlerinden de esintiler aldığımız, keyifli bir romandır. Bilimkurgu sevenlerin kitaplığında muhakkak yer alması gerekir. Keyifli okumalar. :)