Şems gittikten sonra Mevlana, uzaktan ya da yakından o gönül dostu ile bir bağ kuran herkese bir başka gözle bakmaya başlamıştı. Öyle ki bazen tek özelliği günlerden bir gün Şemsi ziyarete gelmiş olmak olan katipler veya saray çalışanlarını yanına çağırır uzun uzun seyrederdi yüz hatlarını. İnceden inceye incelerdi ve bazen hayretler içerisinde bazı çizgilerde ondan bir iz bulurdu. Bu iz bana da yabancı gelmiyordu bilakis çok aşinaydı, Şems'in yüzünde görmüşlüğüm vardı.
Sokağın köşesindeki ayakkabı tamircisinin sesi ya da herhangi bir alelade ses, sırf bir gün o yârin dikkatinı çekmiş diye, kutsanmış bir hatıra gibiydi onun nezdinde.Çok sonraları bana şu itirafta bulunmuştu: "Bir zamanlar o yitik yâr ile birlikte girdiğimiz her dükkanın giriş kapısına vardığımda yüreğim başka bir türlü çarpmaya başlıyor." derdi.
Bilakis: (Arapça).Tam tersine.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.