Item: En Mavi Göz
Rating: 10 puan verdi
Author: Cem

Cem

@Rogojin

07 Mart 2016 21:12

212 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

Toni Morrison bu eserinde siyah ve yoksul olmak üzerinden aslında bütün siyahların hikâyesini anlatıyor; hikâyeleri iç içe geçirerek bir önceki bölümde kızdığımız öfkelendiğimiz karakterlerin de başkalarının kurbanları olduğunu ve aslında bütün kurbanların siyahların başına gelen herşeyin kurbanı olduğunu gösteriyor. Kitabın sonuna ulaştığımızda kime kızacağımızı, öfkeleneceğimizi bilemiyoruz; çünkü haksızlık ve kötülük öylesine derinlere dek uzanmış, siyahları öylesine pençesine almış ki, birbirine kıyanlara, birbirini sömürenlere kızamıyoruz bile. Birisinin kurban olmasına üzülürken bir sonraki bölümde o kurbanı sömüren insanın hikâyesiyle karşılaşıyoruz, bu sefer kavrayışımız artıyor.Böylece yazar her bölümde algılamamızı genişleterek bir kaç kişi üzerinden aslında bütün siyahlara yapılanlara bakmamızı sağlıyor. Her gün tanrıya dua ederek mavi gözlü olmak isteyen küçük siyah pecola'nın korkunç hikâyesi; onu kendi ezilmişliklerinin, kendi kurban olmuşluklarının kurbanı edenlerin hikâyeleriyle birbirine eklenip genişleyerek karşımıza inanılmaz etkileyici bir sömürü gerçeği koyuyor: ne öfkelenmek ne kızmak bu kadar korkunç, somut bir kötülüğü, yaşanmışlığı yok edemiyor. Bu yüzden geriye sadece kelimeler kalıyor işte...edebiyat kalıyor...edebiyatın inanılmaz gücü kalıyor. Toni Morrison'ın kitabını seneler önce farklı zamanlarda iki defa okumuştum. Bir kez daha okumayı düşünüyorum. Edebiyatın söylemek, göstermek, ifşa etmekteki gücünün en güzel örneklerinden birisi bu eser. Katmer katmer acının gözümüzün önünde büyüdüğü muhteşem bir eser. Bu yüzden, mutlaka, yüreği edebiyatsız yapamayan her okura öneriyorum.

En Mavi GözToni Morrison · Can Yayınları · 20121,970 okunma

··

117 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

07 Mart 2016 21:35

Aslında bir kitabı senelerdir unutamamakla da ilgili bu yorum. Sayıları çok fazla değil, ama bir türlü geride bırakamadığım eserler var, onlarla beraber seneler geçmiş: Joyce'un 'Ölüler'i, Joseph Conrad'ın 'Karanlığın Yüreği', Vasconcelos'un her sene bir kere okuduğum 'Şeker Portakalı', MAnuel Puig'in bir kez daha okumak kaderime yazılmış muhteşem eseri 'Örümcek Kadının Öpücüğü', Reşat Nuri'nin 'Çalıkuşu', Refik Halid'in bir ressam gibi rengârenk yazdığı 'Memleket Hikâyeleri' ve 'Gurbet Hikâyeleri' kitapları...eklenebilecek kitaplar da vardır muhakkak... Bir insanın değiştiremeyeceği birşey için durmadan, her gün çaresizce dua etmesi, imge olarak bile çok etkileyici; hele de bu kitapta Pecola'nın hâli beni çok etkilemişti. Umarım siz de seversiniz, ancak Ahraz'ı seven bir okur olarak, bana sevmemeniz pek mümkün görünmüyor:)

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

07 Mart 2016 21:44

James Joyce'un 'Ölüler'i de bu kitap kadar önemli benim için. Dün akşam onu da yazdım, unutmadıklarımı vefa ile anıyorum:) Dublinliler kitabında bulabilirsiniz ölüler'i, ya da ayrı bir kitap olarak çıkarmışlar, onu da deneyebilirsiniz:)

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

07 Mart 2016 21:49

Gabriel kadar kendimi yakın hissettiğim çok az edebiyat karakteri var.. sevindim sizin için de özel bir eser olmasına

Bu yorum görüntülenemiyor

Cem

@Rogojin ·

07 Mart 2016 22:05

Ne güzel söylediniz...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem