Benim gibi, bir gün onun da yapayalnız kalması kaçınılamazdı: o da benim soyumdan, iyi niyetlilerden. Şimdi artık yalnızlığa gömüldü; hiç bitmeyecek olan bir yalnızlığa. Her şey birdenbire yıkıldı gümbür gümbür, kültürlü bir insan olma düşleri, insanlarla anlaşma düşleri birdenbire yok oldu. Önceleri korkacak, uykusuz geceler geçirecek, sonra, bundan sonra, sürgün günleri başlayacak. Akşamları Kitaplığın avlusuna gelip başıboş dolanıp duracak; Kitaplığın ışıklı pencerelerine uzaktan bakacak, uzun kitap raflarını, kitapların deri ciltlerini, sayfalardan çıkan o kağıt kokusunu hatırladıkça yüreği burkulacak. Onu yalnız bıraktığıma pişmanım, ne var ki kendisi böyle istedi; onu yalnız bırakmamı söyledi: şimdi bir yalnızlık çırağı, yeni uğraşısına alışıyor.
Sayfa 235Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.