Hasbelkader başladığım "Gizli Anların Yolcusu" serisini bitirmeye niyetliydim. Yarım kalan işleri hiç ama hiç sevmem bilirsiniz. O nedenle serinin üçüncü kitabı "Dönüş" elime geçince okumadan duramadım. Okumasam deli olacaktım. Kimi çevreler tarafından Ayşe Kulin'in bu serisi bazı nedenlerden dolayı eleştiriliyor. Eleştirilerin en başında, dört eserlik bu seride kurgunun tekrar tekrar ısıtılıp önümüze konması geliyor. Kısmen haklılık payı var. Kulin, dört kitabında da aynı olayları farklı karakterlerin gözünden anlatarak okuyucuya aktarmaya çalışıyor. Tekrar tekrar aynı olayları okumak gerçekten can sıkıyor. Yazarın maddi kaygılar nedeniyle yazdığını düşünüyorsunuz. Peki hiç mi seri boyunca farklı bir şey okumuyoruz? Aslında her karakterin hakim olduğu ayrıntıları öğreniyoruz. Bu ne demek? Yani, olayları farklı şahısların gözünden görerek olayla ilgili bilmediğimiz ayrıntıları öğreniyoruz. Bu nedenle aslında serinin her kitabı hem birbirinin tamamlayıcısı hem de tekrarı oluyor. Kısmen ayrıntıları ve polisiyeyi seven okurlar bundan zevk alabilir. Dönüş'te, aynı adama aşık olan baba ve kızın birbiriyle yüzleşme hikayesine yer veriliyor. Olaylar aslında birkaç günlük bir sürede geçse de detaylı iç yüzleşmeler, baba-kız arası diyaloglar romanın hacmini arttırıyor. Londra-Urla-Singapur üçgeninde geçen, Türk Edebiyatı'nda çokta alışkın olmadığımız bir eşcinsel kurguya meraklıysanız, Ayşe Kulin'in bu serisinin tamda size göre olduğunu söyleyebilirim.

DönüşAyşe Kulin · Remzi Kitabevi · 20137bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.