Başka İstanbul olmadığını söylerler; bu şehre otuz yıldır, önce iş İşgüzar bürokratların, sonra da güzellikten nasibini alamamış hırslı kişiler ve kuruluşların diktiği çirkin binalara ses çıkarmadılar. Betonarme vandalizmi eski eserleri tahrip etti veya örttü, park yerleri bırakmadı, yeşillikleri yuttu. Lüks apartman dairelerinde oturanlar bile sokakları çamur deryasına, önlerindeki Körfez kanalizasyona dönüştükçe, sadece "belediyenin bakmadığından" yakındılar. Belediyeden önce mahalleli ve şehirli olarak kendilerinin yapması gereken şeyler olduğunu düşünmediler, hâlâ da düşünülmüyor. Başka İstanbul yok; bu söz İstanbulluyu dehşete düşüren, derhâl harekete geçiren bir slogan olmalıydı aslında.
Sayfa 253 - Kronik KitapKitabı okuyacak
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.