Momo kitabı için hem çocuk hem yetişkin kitabı demişler. Ben bunları hiç bilmeden başlamıştım kitaba. Ve açıkçası başladığınız anda sayfalar “çocuk masal kitabıyım” diye bağırıyor. Ama verilmeye çalışılan fikir çok güzel o yüzden devam etmekten kendimi alıkoyamadım. Hayranlık duymamın en baş sebebi kitabın 1973 yılında yazılmış olması. O yıla göre fantastik masal kategorisine dahil edilebilen olayları şu an yaşıyor oluşumuz maalesef çok acı. İşkolik veya sosyal medya bağımlılığından dolayı çocuğuna vakit ayıramayan anne babalar kitabı okurken hep hayalinizde canlanıyor. Aslında hepimiz bir parça öyle olmuşuz diyoruz. Çocuklara ise sürekli isteme arzusu aşılanıyor. Oynadığı oyuncak iki saat sonra bir köşeye atılıyor ve yenisini istemeye başlıyor. İnsanların birbirlerine ayırdıkları vakit gitgide azalıyor. Büyükanne büyükbabalar ayda yılda bir aranıyor. Neden? Çünkü ona ayıracağın vakitte işlerini daha ileri bir noktaya taşıyabilirsin, daha çok kariyer yapabilirsin. Ben bu noktada kendi dönemime göre biraz ayrıldığımı düşünüyorum. Tıp fakültesindeki eğitimim dahil olmak üzere hiç bir zaman ailemi ihmal etmedim. Büyüklerim olsun küçüklerim olsun teyze kuzen amca dayı demeden hepsiyle ilgilenmeye çalışıyorum hala. Yarın olmayabilirler ve bizim için o zaman pişmanlık ağır basabilir. Arayıp bi nasılsınız diyip onlara ilginizi sevginizi belli ettiğinizde bile ne kadar mutlu olduklarını hissetseniz bi aynı mutluluk sizin de içinize dolacaktır eminim.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201766bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena