“Benim vatanım çocukluğumdu ve ben büyüdükçe uzaklaştım ondan, uzaklaştıkça o büyüdü içimde.” diye başlıyor hikayeyi anlatmaya Brani Tawo. Haymana’da başlayan hayat siyasi sürgünlükle yönünü İngiltere’ye çevirerek devam eder. Üç farklı ülkede iki insanın birleşimi. Gurbetin de acının da memleketi yoktur. Haymana (Türkiye), İran ve İngiltere’ye dayanan üçgene sıkışmış Feruzeh ve Brani Tawo. 3 dünya arasında sıkışıp kendini kurutmaya çalışan iki yoldaş, aşık, insanın varoluşsal sancılarından sıyrılıp yaşamaya çalışması. Şiirlere, ölülere ve fotoğraflara dayanarak kendilerini aramak. Kewe nedense bana Marquez’in Yüzyıllık Yalnızlık’ta ki Ursula Buendia’yı hatırlattı. Hayatın tüm acılarına rağmen sığındığı elma ağacı...