İki türlü yaşam tarzı görüyorum. Bir tanesi "dış odaklı" tanıklığın önemli olduğu. Annem ne diyecek, babam ne diyecek, öğretmen ne diyecek, işte otoriteler ne diyecek türünden bir bakış tarzı içerisinde. Böylelikle sürekli bir dışarıya hesap verme durumu var. Bir de "iç tanıklığa" önem veren bir yolculuk. Yani bu dış tanıklık