Gülşefdeli Yemeni bir öykü kitabı. Hüseyin Su’dan ilk defa bir kitap okuyorum. Sanırım burada da kalmayacak. Yazarımızın diğer kitaplarını okumak için en kısa zamanda fırsatlar oluşturacağım inşallah. Kitaptaki sekiz öyküyle hayatın içinde kaybolan yiten güzellikler, kuşaklar arası çatışmalar, yeninin bozup yıkan etkisi, çocukluğumuzun saf ve temiz duyguları akıcı, sade ve içten edebî bir dille anlatılmış. Akıp Giden Ömür öyküsünde hep babamı düşledim. Kahramanımız tıpkı babam gibi son nefesini camide veriyor. İşte öykülerden altını çizdiğim birkaç satır: Yaşayıp gidiyoruz öylesine, kuru bir ağaç gibi. * Her geçen gün biraz daha, hiç kimseye küsmeden küskün bir hayata, hiç kimseye darılmadan dargın bir gönüle sahip oluyordu. * İkindi, akşam, yatsı… Sabah, öğle… Günler geçip gidiyordu böylece. İnsan içini doldursa da, doldurmasa da geçip gidiyordu. Herkes kendince, kendi keseriyle ömür ağacını yontuyordu. Ömür duvarını inceltiyordu durmadan zamanın rüzgarı, yağmuru, karı. * İnsanlar, evlerinin içinde de, dışarıda da özenmiyorlar artık kendilerine. Kolaylık bir bir budadı dikkatlerimizin, zevklerimizin dalını budağını. Yapraksız bir ağaç gibi gölgesiz kalakaldık orta yerde. * Biz annelerin ayaklarını bunca yerden kesen, vere vere bizi kav haline getiren, kalbimizi şeffaf bir kağıt kadar incelten, doğurduklarımıza duyduğumuz şefkatti besbelli.

Gülşefdeli YemeniHüseyin Su · Şule Yayınları · 2021273 okunma

··

140 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sait Köşk