Her tutumun kendine özgü bir dili var: Dinsel kitaplar "hediyesi", öztürkçe betikler "ederi" ile satılır. Genelevde ve muayenehanelerde "vizite" ödenir, lüks lokantada ve otelde "adisyon". Camiye "teberru"da bulunulur, fakire "sadaka" verilir, Kızılay'a "bağış" yapılır. Şirketler "temettü" dağıtır, piyango "ikramiye". Yarışa "start"la başlanır, "finiş"le bitirilir. Namaz "eda" edilir, benzin deposu "ful" yapılır. Pahalı mağazada indirimli satılan mal "okazyon" dur, işporta tezgâhında "batan geminin malı". Liste böyle uzar gider. Bu jargonların bir kütüğü çıkarılsa, işte sana bir kültür haritası. Onu şimdiden görür gibiyim: Bir renk cümbüşü. Ünlü kültür mozayiğimiz, üstüne ne konduysa aldı. Böylesine kolay beğenen bir kültüre demezler mi: "Senin hiç seçme yeteneğin yok mu, her gelene eyvallah diyorsun?"
Sayfa 28Kitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.