"Üniversite sınavını atlatınca insanda böyle kocaman bir boşluk oluyordu. Bu hayatını bir sınava, bir ana, tek bir olaya kitlemenin yanlışlığını hissettiğimiz tuhaf anlardandı. Sevgilinden ayrılınca, sınavı geçince, şu işe girince, şu işten çıkınca vesaire... Hepsi yaşam amacı olmak için şu koca dünyada, koca hayatta çok çok küçük şeylerdi ve hayatın geri kalanını değersizleştirmekti bir bakıma. Hayatın amacı sadece yaşamak olmalıydı oysa. İyisi ve kötüsü, doğrusu ve yanlışlarıyla. Gözyaşları kahkahalardan daha değersiz değildi. Hepsi hikayenin bir parçasıydı. Kendin olma yolunda kurulan çeşit çeşit duraklar. Yıllardır üniversite sınavını dünyaya geliş sebebi zannederek kandırılmış milyonlarca gençten ikisi, o boşlukta özgürlüğe giden yolu bulmuş gibiydi. İç seslerini dinledikleri parlak bir an... Hani bir ışık gördüm derler ya, öyle... 'Ben ne istiyorum?' diye sordular kendilerine. Kaderlerinin kalemini oynatacak cümleyi söylediler. Bundan sonrası, "ben" kelimesinin "istek" kelimesi peşindeki hikayesiydi."
Sayfa 44Kitabı okudu
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.