Sadece kitaba ait değil genel bir inceleme...Kimitake Hiraoka ( Yukio Mişima )... Uçurum yazarı... Ya da mükemmel bir iç gözlem ustası... Ya da Ölüme Bağlılığı, yaşamın her anında hisseden bir yazar... Ya da ...
Söylenecek o kadar çok şey var ki, nerden tutsan eksik kalıyor dedikleri durum bu olsa gerek. Mişima; yaşam ve ölüm döngüsü içinde, bu döngüyü kısırlaştırmaktan öteye geçip net bir şekilde ölüme bağlılığıyla yaşamı bir noktaya kadar (Belki de onun için zirve) sürdürüp, sonrasında değerlerini taşıdığı kültürün etkisiyle Seppuku (Harakiri) yaparak yaşamı sonlandırıyor. Okuduğum tüm kitaplarında Ölüm ve İntihar teması o kadar yoğun ki, ister istemez karamsarlık süreci başlıyor okuyucu için. Ama her kitap ayrı bir dünya Mişima 'da... Ayrı bir son,ayrı bir başlangıç...
Japon Edebiyatı nın en önemli yazarlarından olan Mişima, Samuray kökenli bir aileden gelen babaannesinin gölgesinde uzun bir süre kaldığı için, etkisini tüm yaşamı boyunca hissedeceği bu gölgenin çizdiği yolla başlıyor hayata. Eşcinselliği, engel olamadığı ya da olmak istemediği şiddet eğilimi ve ölüme olan bağlılığına dair tüm gözlemlerini cesurca topladığı bir kitap. Okurken bir çok paragrafı tekrar tekrar okuduğumu hatırlıyorum. İç gözlem konusunda üstüne başka bir yazar ya da en azından bu kadar cesur bir yazar var mıdır? ...
Japonya'nın Edo dönemi sonlarında ve Meiji dönemi başlarındaki Restorasyon çalışmalarının getirdiği batılılaşma ve onun sürüklediği yozlaşmayı sert bir şekilde reddeden Mişima, Bereket Denizi dörtlemesinde yozlaşmaya karşı duruşunu net ortaya koyarken aynı zamanda acımasız özeleştiriden de yoksun kalmamış. Şintoizm ve Budizm arasında sıkışmış olan Japon kültürünün ne denli acı çektiğini bu dörtlemede görmek mümkün. Aynı zamanda Samuray ların ölüme bağlılıklarının aslında yaşama bağlılıkla eş değer olduğunu da gösteriyor. Buşido Öğretisi (Svaşçının Yolu) ilkesi ile yaşamı anlamlı kılmaya çalışan Samuray gelenekleri ve Mişima nın yaşamını noktaladığı an. Bereket Denizi dörtlemesini okurken intiharını bu kitabı yazarken kurguladığını anlıyorsunuz zaten...
''Bir duygunun sarhoşluğuna bağlı kalırsan, diğer tüm duyguların sarhoşluğundan yoksun kalırsın''... Tam olarak böyle miydi bilemiyorum ama bu cümleyle şekillendirdiği Altın Köşk Tapınağı gerçekten okunması gereken bir kitap bence. Engelli insanların hayata bakışlarına dair okuyucuya yeni bir pencere açabilecek türden. Ve duyguların esaretinden...
Stefan Zweig in Yakıcı Sır ı ile aynı paralel de giden ve hatta onun bir kaç doz üstü olan Denizi Yitiren Denizci en güzel kitaplarından biri belki de. Okurken tüm duyguları her sayfada hissedebiliyorsunuz.
...
Mişima aslında tüm kitaplarında kendi yaşamını veya yaşama dair içgözlemlerini yansıtıyor. Ya da ben öyle hissettim, bilemiyorum. Ölümün de yaşama dair bir gerçek olduğunu betimlemeleriyle taçlandıran bir yazar...
Okuma Sabrı gösterdiğin için Teşekkür Ederim
