Pseldonimov oturduğu yerde kendi kendisiyle dertleşiyordu. Odada yanan mum parçası da bitecekti neredeyse ..... doğruca Pseldoninov un profili üzerine düşen titrek ışığı adamın uzanmış boynu, kambur burnuyla, tam tepesinde dimdik duran iki tutam saçın kocaman gölgesini duvara aksettiriyordu..
Bırakayım da Dostoyevski kendi dizeleriyle inceleme eklesin
