Çok naif öykülerin kitabı. Her öyküde yoğun bir duygusal deneyim yaşıyorsunuz. Bazı öyküler konuları itibariyle klişe olmaya çok yakındılar, etkileyici olmakla sıradan olmak arasındaki çizgideydiler, bazen bir tarafa bazen diğer tarafa geçtiler. Ama bir yandan da çok gerçek olduklarını hissetirdikleri için sanıyorum, üzülmemek mümkün değildi. Üzülmekten de öte dehşete düşmemek. Diğer öyküler oldukça güzeldi. Kırmızı Şemsiye öyküsünün önceki öykülerden biriyle ilişkisi olması, bu katmanlılık okuru etkiliyor. Bazı öyküler de yer yer büyülü gerçekçilik hissi verdiler.