Yazar bir roman yazarken karakter değil yaşayan kişiler yaratmalıdır. Karakter bir karikatürdür. Kitabında harika karakterler olmasa da bir yazar kişileri yaşatmayı başarıyorsa kitabın kendi içinde bir
bütün olarak, bir roman olarak kalıcı olma şansı vardır. Yazarın konuşturduğu kişiler müziğin, modern resmin, edebiyatın veya bilimin büyük ustalarından bahsediyorlarsa o zaman kitapta da bu konulardan bahsetmeliler. Eğer kişiler bu konularda kendiliklerinden değil
de yazar tarafından konuşturuluyorlarsa o zaman yazar sahtekardır.
Bunu ustalar hakkında ne çok şey bildiğini göstermek için yapıyorsa
da gösteriş yapmaya çalışıyordun Yazarın bir cümlesi veya bir benzetmesi ne kadar iyi olursa olsun tam olarak ihtiyaç duyulduğu ve başka bir şeyin dolduramayacağı yere konmuyorsa eser hodbinlik uğruna rezil ediliyor demektir. Düzyazı mimarlıktır, dekorasyon değil; kaldı ki barok çoktan geçmişte kaldı. Yazarın makaleler halinde
ucuza satabileceği entelektüel kanaatlarini bir kitaptaki kişiler olarak sunulunca daha çok kar getiren yapay yaratım karakterlerin ağzına koyması karlı bir kariyer seçimi sayılabilir ancak katiyen edebiyat değildir. Kitaptaki kişiler ustalıkla oluşturulmuş karakterler olmamalı,
yazarın özümsediği deneyimlerinden, birikiminden, kafasından, kalbinden, varlığının her zerresinden çıkmalıdır. Yazar gerekli ciddiyet kadar şansa da sahipse onları bütünüyle dışarı yansıtabilir ve bu sayede çok boyutlu ve uzun süre kalıcı olurlar.
Sayfa 48 - ALTIKIRKBEŞ YAYINKitabı okudu
··
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.