kiraz ağacı ile aramızdaki mesafe kitabını kardeşime okulundaki öğretmenleri aldırmış ve bütün okul bunu okuyormuş bir zamanlar. dikkatimi çekti okumak istedim. iyi ki okumuşum. kitaba dair ipuçları vermeceyeğim ama hislerimi paylaşmak istiyorum izninizle. kitapta bahsi geçen mafalda görme yetisini kaybetmeye başlıyor bu süre zarfında onun hayatına eşlik ediyoruz. ‘empati’ kavramını üzerine basa basa hatırlattı bana, günlük hayatımızda yaptığımız, önemsiz gibi görünen işler aslında ne kadar önemli imiş bunu gördüm. görmek, renkleri tüm parklaklığı ve coşkusuyla hissetmek ne büyük nimetmiş bunu öğrendim. farklı bir bakış açısı, bana kalırsa bir de bu perspektiften bakmalıyız, mafalda’ yı anlamak için. iyi okumalar diliyorum.