Halil Cibran’ın aforizmalarından oluşan kitabı.
En sevdiğim ve bugüne kadar en çok hediye ettiğim kitaptır. defalarca okumuşumdur, yaşım ilerledikçe, farklı deneyimler kazandıkça daha derinini anlayabilip beni kendine daha çok bağlamıştır. Alıntılarını Pink Floyd, Maslow ihtiyaçlar hiyerarşisi ve Cibran'ın doğu kültürüne yaklaşımıyla birlikte yorumladığım bir başyapıt.
"naif" kelimesi bu kitabı nitelendirmek için en uygun kelime bana kalırsa.
Hiçbir şekilde mantıklı anlam çıkaramadığım tek aforizması da şudur;
"solucanlar dönüşecek, fakat fillerin bile teslim olacak olması garip değil mi?"
Çeviri yetersiz diye kendimi avutur dururum ne zamandır, anlayan varsa bir zahmet anlatsın.