Ayrılır;
annenle baban
siyah beyazdan
yıldızlar geceden
tuzundan deniz
kan damarından
ayrılırız canımın içi ansızın kaçarız vedalardan
alışılır yalnızlığa kırgınlığa ya siyaha ya beyaza
uyunur yıldızsız gecelerde
yüzülür tuzsuz denizlerde
alışırız canımın içi mecburen unuturuz kaçarız anılardan özlenir çocukluğumuzun bayramı sabahları ,samimiyeti dostlukların, kavgaların mertliği, şehveti hislerin
özleriz canımın içi apansız kaçarız arzularımızdan unutulur.
her gün değişir insanın öncelikleri
yeni bir acıya sığınır yara izleri
her gün yaşamak telaşı büyür
büyür insanın korkuları elleri gibi
unuturuz canımın içi gülüştüklerimizi bile
belki kaçırırız aklımızı
kahroluruz mahvoluruz aşık oluruz unuturuz canımın içi ayrılıkları alışılanları özlenenleri bir gün unutturur unutanları dahi .