İncelememi serinin son kitabı olan İnce Memed 4 bitince yazmak istedim. O kadar çok söyleyecek sözüm var ki bu seri üstüne saatlerce konuşsam hala bir şeyler eksik kalır.
Kitabın dili insana samimi geliyor ve birden içine alıyor okuyucuyu. Sadece konuşma dilinden bahsetmiyorum anlatıcı dilindeki samimiyet hikayeden hiç kopmadan sizi de dahil ediyor içine. Karakterlere gelince sanki hepsini tanıyoruz. Orada doğup orada büyümüşcesine; ahbabımız, komşumuz, köylümüz oluyorlar.
Yaşar Kemal öyle bir tasvir ediyor ki doğayı, kurdu, kuşu, yılanı... Çakırdikeni acıtıyor ayaklarınızı, püren kokuları geliyor burnunuza ve İnce Memed'le geziyorsunuz Toros Dağlarını.
Ah o İnce Memed yok mu... Şöyle bir baksanız çocuk kadar, ama o gözlerindeki çelik ışıltısını görünce onun İnce Memed olduğunu anlıyorsunuz. Hepimizin içindeki belki de cesaret edemediğimiz başkaldırış.
Son kitabı okurken değişik duygular içimdeydim. Hem okumak istiyor hem de bir dosttan ayrılacağımı düşünerek bitirmek istemiyordum. Sadece İnce Memed'den değildi ayrılışım sanki toptan Torosları terk edip gidecekmişim gibi içim buruk bitirdim kitabı...
Bunca zaman bu kitabı nasıl okumadım, nasıl kesişmedi yollarımız bilmiyorum ama geç kaldığıma üzüldüm. O yüzden vakit kaybetmeden bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.
