Cahit Zarifoğlu; benim için zerafetin temsilcisi. Bir çok şairin bir çok şiirinde elbette kendimi bulduğum yerler oldu. Ancak Cahit Zarifoğlu’nun yeri ben de çok farklıdır. Okuduğum şairler üzerinden derinlemesine kendime yakın hissettiğim, betimlemelerine hayranlık duyduğum, kendimle bütünleştirdiğim bir şair. Öyle ki, ne zaman duygusal bir modda olsam rastgele bir sayfasını açar onun hislerine ortak olurum ya da o benim hislerime tercüman. Bazı şiirlerinde anlamakta zorluk yaşadığım, üzerine uzun uzadıya düşündüğüm anlar elbette ki oldu. Ancak buna rağmen bile yaşadığı duyguları kendimle hep özdeştiriyor ve derinden hissediyorum. Melankolik bir kişiliğe bile büründürdüğü oluyor beni. Bu hisleri Shakespeare okurken de hissediyorum şayet. Shakespeare’in aşka olan aşkını Zarifoğlu’nun da dizelerinde rastlamak mümkün. Vermek istediği mesajı size nasıl aktarma biçimini anladığınız zaman şaşıp kalıyorsunuz. Yaşadığı duyguları dizeleriyle bütünleştirmiş bir şair, hissettiği her duyguya ortak oluyorsunuz farkında olmadan. Özellikle eserin sonunda da eşine yazmış olduğu bir şiiri eklemiş, zarifliğe bakar mısınız?

ŞiirlerCahit Zarifoğlu · Beyan Yayınları · 20214,010 okunma

·

108 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tinùviel