Murathan Mungan
cam kenarına oturduğum masadan
yüzüme sokağı vuran tülün gölgesinde
düşünüyorum:
yavaş yavaş anıların da terk ediyor beni
git gide azalıyor
günün birinde birlikte
bir fincan kahve içebilmenin sadakati
hayali
neden mümkün olmuyor
ayrılmak
yok pahasına
tüketmeden her şeyi
··
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.