Zaman sonsuzdu çocuk dünyamda. Geçmek bilmezdi hiç. Bütün bu kargaşa içerisinde, yine de kolay bir çocuktum sanırım. Arıza çıkardığımı hatırlamıyorum pek. Evde halihazırda bakıma muhtaç bir anne vardı ve benim her konuda kendi başımın çaresine bakmam gerekiyordu. Bunu gerektiğinden erken fark etmiştim.
Dayımın kütüphanesini keşfetmem de o günlere denk gelir. Boyumdan büyük kitapların içinde sakinleşirdi ruhum. Anlar mıydım bilmiyorum okuduklarımdan bir şey ama okumak iyi gelirdi bana. Gerçek dünya beni içine almadığından olacak, orada bulduğum kurmaca alemlerde daha mutlu, daha gerçek bir çocuktum.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.