Bazen düşünüyorum da, denk geliyor. Bir ölüm haberi alıyorum, sonrası toprağın altı. Ve beraber güldüğün insanlar yok yanında. Beraber gıybet ettiklerin yok. Yok ama onun günahını sen orada tek başına vereceksin. Bazen düşünüyorum da her insan yalnızdır. Ama bu yalnızlığı unutmak için sürekli bir uğraş bulur kendine. Diziye bağlanır mesela. Niye? Çünkü izlerken kendi yalnızlığını unutuyor o kişilerle beraber oluyor ama bakınız zahirde yine yalnız. Elinde kalan tek şey boşa geçmiş bir ömür ve listeye eklenen yeni bir hesap. Bi de onlara muhabbet duyarsa onlarla beraber dirilmesi de cabası. Yada bir oyuna bağlanır halbuki bu insanı boşluğa iten, boşlukta hissettiren esas meselesidir bu oyun. Evet kendimden biliyorum. Anlıyorum. Ayağınız yere basıyor ama zahirde, ama bedende. Fakat içinizde bişey boşlukta. Şimdi daha iyi anlıyorum. O boşluk işte tamda ruhumuz. Sakın yanlış anlamayın ben kendimden biliyorum. Benim bunun en başını getiren. Benim yalnızlığımı Rabbimle geçirmeyen. Gerçekten benim. Mesela en canlı örneği bu uygulama şuan bu yazıyı okuyan herkes burda. Ve her girdiğimde istemsizce beğeni bildirim yerine bakan benim. Bazen düşünüyorum da, ne az düşünüyoruz. Geleceğe endişeliyiz. Halbuki geçmişte de endişeliydik. Hemde çok. Belki seneye hangi branşta olacağımız hangi hastanede doktor hangi okulda stajyer hangi dükkan da çalışan olacağımızı düşünüyorduk. Belki bi hafta belki bi ay sonrasını düşünüyorduk. Ama ne oldu biliyor musunuz? Bir cuma günü kurs çıkışı kitaplarımı dolabıma koydum ve o gün ilk defa en erken ben çıkmak istedim medreseden. Herkesle görüştüm ve çıktım ve hatta tam istediğim gibi en ilk ben çıktım. Sonra bir daha hiç gidemedim. Çünkü virüs çıktı. Ama bilmiyordum bilseydim çıkmazdım dimi bilseydim kitaplarımı dolabıma koymaz yanıma alırdım. İşte böyle hazırlıksız gideceğiz bir gün. Peki ne haldeyiz. Zira ben boşluğun en derini, bataklığın en dibi, kuyuların en karanlığındayım. Tövbemi bozup bozup yeniliyorum. Eğer kardeşim uzun diye atlayıp geçmediysen ve hala bu satırdaysan Allah için kıldığın namazın ardında beni duandan esirgeme. Bunu tüm samimiyetimle istiyorum. Rabbim ebediyyen razı olsun. 🤲🏻 Rabbim'e emanet