Filmin Psikanalitik Çözümlenmesinde Temel Kavramlar
Sinthome olarak kavranan semptom, tek tözümüz, varlığımızın tek pozitif dayanağı, özneye tutarlılık veren tek noktadır. Başka bir deyişle, semptom, bizlerin -öznelerin- keyfimizi dünyada oluşumuza asgari bir tutarlılık kazandıran belli bir anlamlandırıcı, simgesel oluşuma bağlama yoluyla 'delirmekten kaçma' 'hiçbir şeyi (radikal psikotik otizmi, simgesel evrenin yıkımını) değil de bir şeyi (semptom oluşumunu) seçme' biçimimizdir... Semptomun tek alternatifi hiçlik demektir: Saf otizm, ruhsal bir intihar, simgesel evreni bütünüyle yıkma raddesine bile varacak ölçüde ölüm dürtüsüne teslim olma. Lacan’ın Psikanalitik sürecin sonuna ilişkin nihai tanımının, semptomla özdeşleşme olması da bu yüzdendir. Hasta, semptomunun Gerçek’inde, varlığının tek dayanağını fark edebildiğinde analiz amacına ulaşmıştır. Freud'un wo es war, soll ich werden [idin olduğu yerde ego da olacaktır (ben de olacağım)] sözünü bu şekilde okumamız gerekir: Sen, özne, kendini semptomunun çoktandır bulunduğu yerle özdeşleştirmelisin; semptomunun 'patolojik' tikelliğinde varlığına tutarlılık veren unsuru görmelisin ”
Sayfa 62Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.