Asla asla dememek gerektiğini düşünüyordum, özellikle de ne hatırlayacağınız konusunda. İnsanlar yaşlanırlar ve neleri unutabileceklerini bilseniz şaşırırsınız. Örneğin, birkaç hafta önce sekseninci yaş gününü kutlamak için annemi aradım.
"Bahse girerim babamın hayatta olmasını isterdin," dedim.
"Böylece doğum gününü birlikte kutlayabilirdiniz."
"Ama o hâlâ hayatta," dedi bana.
"Öyle mi?"
"Evet, elbette," dedi. "Telefonu kimin açtığını sanıyorsun?"
Elli yaşına yeni girmiş olmama rağmen, babamın henüz ölmediğini unutmuştum!