Yekta Kopan'ın Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri isimli öykü kitabının Sait Faik hikâye armağanı kazanmasını yadırgadığımı belirtmeliyim. Bildiğimiz temaları tekrar etmekten, bireysel deneyimleri yazıya aktarmaktan başka bir şeye benzemeyen bu öyküler oldukça vasat ve sıkıcı. Bununla birlikte Kopan'ın kitabı vasatı aşamıyor. Son dönem öykücülerinin sıkça başvurduğu, yalnızlık, işsizlik, eşinden ya da aşkından ayrılma, başarısızlık, geleceğe güvensizlik, rüyalar gibi bireysel yaşamın çeşitli yönlerine değinen temalar tekrar edilmiş. Bu anlamda Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri hiçbir orijinal boyut içermeyen birbirini tekrar eden öykü kitaplarından farklı değil. Üstelik Yekta Kopan'ın öykülerinde anlatmak istediklerini tam olarak veremediğini, öykülerinin zorlama sonuçları olduğunu da düşünmüyorum. Klâsik öykü kalıplarını kırmak maksadıyla yola çıkıp sonunda öyküye benzemeyen, öykümsü metinlerin ortaya konduğunu görmek mümkün. Öyküde birinci tekil şahıs anlatımının öykünün olanaklarını, anlatım gücünü artırdığı düşüncesine katılıyorum. Bununla birlikte üçüncü tekil şahıs anlatımının ise hiç eskimediğini, "ben"den fazlasıyla sıkıldığımız şu zamanlarda "o"na bakmanın, onunla hareket etmenin, onun gibi düşünmenin bizlere ilaç gibi geleceğini düşünüyorum. Günümüzde öykü yazarlarının tema sıkıntısı içerisinde olduklarını bunu aşabilmek için de"o"na, kıyıda köşede kalmışa, sözü edilmeyene, görmezden gelinene bakılması gerektiğini düşünüyorum. Aksi takdirde öykümüz kişisel deneyimlerin yazıya aktarılmasından başka bir şey olamayacaktır. Yekta Kopan'ın adı geçen kitabını okumak gerekli değil kanımca. Öykü okuyucusuna ve öykü yazarına katacak yeni bir şeyi, söyleyecek yeni bir sözü yok. Yok Yok efendim illa ki okuyacağım diyen okuyucuyu da tutacak değilim...

Aşk Mutfağından Yalnızlık TarifleriYekta Kopan · Can Yayınları · 2013566 okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.