Nikolay Gogol İlk fırsatta posterini panoma asacağım kişi. Rus Edebiyatında aşk konulu olmayan romanlar yazıp yine de sevilen ender kişilerden. Aşk romanlarını da severim ancak farklı içerikleri de okumak isterim. Bunu da sağ olsun Gogol sağlıyor. Ölü Canlar’ı bitirmemiş Gogol. Kitap yarım yani. Kitabın ilk bölümünde olumsuz kişilerden bahsederken ikinci bölümünde ise olumlu kişileri yazmak istemiş ancak kime gitse ona bu konuda yardımcı olan olmamış. İkinci bölümde de istediği gibi erdemli kişilerden bahsedemeyen Gogol, bir gün sinirlenip yazdığı sayfaları ateşe atmış. İkinci bölüm, editörler tarafından kurtarılan sayfalardan tamamlanmıştır. Ancak sonu yok kitabın. Sonu olmayan bir kitap olmasına rağmen benden tam puan alan bir eser oldu. Bundan sonraki kısımda spoiler vardır. Bence klasik okurken bunun bir önemi yok ancak yine de spoiler yemek istemeyenleri uyarmış olayım. Romanın başkarakteri Çiçikov kapı kapı dolaşarak ölü canları topluyor ve biz de farklı karakterdeki kişileri tanıyoruz. Kronolojik bir sıralama yapacak olursak, ilk olarak kitabın sonunda da karşımıza çıkacak olan bana göre iyi bir kişiliğe sahip varsıl Monilov’un yanına gidiyor karakterimiz. Ardından Nastasya Petrovna adında kuşkulu mu kuşkulu bir kadına uğruyor. Sonra kitabın en karaktersiz, en yalancı ve en düzenbaz kişiliğine sahip olan Nozdrev’in yanına gidiyor. Hatta Çiçikov elinden zor kurtuluyor Nozdrev’in. Sonra herkesin arkasından olur olmaz kötü sözler söyleyen Sobakeviç’e uğruyor. Buradan biraz para harcayarak çıkan Çiçikov pasaklı Plyuşkin’e gidiyor. Beklediğinden fazla ölü can toplayan Çiçikov hemen bunları resmileştirmek için devlet dairesine gidiyor. Ölü can topladığı bilinmeyen Çiçikov herkes tarafından çok seviliyor. Ve şerefine emniyet müdürünün evinde vhist oyunu partisi veriliyor. İşlerini halletmiş olmasına rağmen bir türlü köyden gitmeyen Çiçikov hakkında bir sürü dedikodular çıkıyor. İlk ölü canları topladığı anlaşılıyor. Ardından nereden uydurulduysa valinin kızını kaçıracağı dedikodusu yayılıyor. Hatta en garibi Çiçikov’un kılık değiştirmiş Napolyon olduğu bile söyleniyor. Buradan da kitabın Napolyon’un zindanda tutulduğu zamanları anlattığını anlıyoruz. Bunları duyan Çiçikov köyden adeta kaçıyor. Ve kitabın ilk bölümü de bu sayede bitmiş oluyor. İkinci bölümün başında Tentetnikov adında birini tanıyoruz. Ben şahsen Çiçikov hikâyesi birinci bölümde bitti ikinci bölümde de Tentetnikov’un hikâyesini anlatacak sanmıştım ancak bir şekilde Çiçikov ile Tentetnikov’un yolları kesişiyor. Ardından da yine Çiçikov bu sefer ilk bölüme göre daha iyi sayılabilecek kişilerin evlerini dolaşıyor. Ama bu iyi kişiler Gogol’u tatmin etmemiş olacak ki sayfalarını ateşe atmış. “Doğrusu tuhaf adam şu Çiçikov!” diye geçirdi içinden Tentetnikov. “Doğrusu tuhaf adam şu Tentetnikov!” diye geçirdi içinden Çiçikov. “Sen bizim karamızı sev, akımızı seven nasılsa bulunur.” Kitapta aldığım notlara bakalım şimdi de. * Kitabın başında yazardan okura diye bir bölüm var. Burada kitabın bazı yerlerini okuyucunun tamamlamasını istediğini söyleyen Gogol adresini de vererek bana yazdıklarını yollayın diyor. Acaba bir şeyler yazıp yollayan olmuş mudur? * Çoğu klasikte karşıma çıkan

Homeros bu kitapta da çıktı. Eğer bir klasik sever iseniz ve

Homeros'u okumadıysanız hemen okuyun derim. Benim de acilen okumam lazım. * Kitabın ilk bölümünde Çiçikov N kentinde dolaşıyor. Bu N kenti neresi diye araştırdım ancak bulamadım. Acaba Gogol yer ismi vermek istemediğinden mi N kenti demiş? * Mujik: Rus köylüsü Herkese keyifli okumalar...