İsyan GünleriBazı kitapların devamını okumayınca ben de hep bir yarım kalmışlık olur. Aklımda kalan soruların cevabını bulmak için mutlaka okumalıyım. Bu kitap da benim için öyle olanlardan. Serinin birinci kitabı olan Kılıç Yarası'nı okumamış olsaydım bunu da hiç merak etmeyecektim. Ama bir kere Kılıç Yarası'nı okumuş bulundum. İkincisinden kaçış yoktu benim için. Hem de en kısa zamanda okumalıydım. Şimdiden söyleyeyim bana önereceğiniz kitap olursa lütfen seri olmasın. Gereksiz bir kitap da olsa mutlaka serisini okurum. Sonrasında okumasaydım da olurdu derim, ama okumadan da duramam. Okuduktan sonra boşa geçen zaman gibi gelse de mutlaka okumalıyım.
Herkes gibi benim de okuduğum yazarlarla ilgili kıstaslarım var. Bazı yazarların kitabını okumam. Ahmet Altan da, okumayacağım dediğim kişilerdendi. Ama sevdiğim bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine okuduğum Kılıç Yarası ve İsyan Günlerinde Aşk kitabı ile üçüncü kitabını da okumuş oldum. Hiç okumam dediğim yazarın üçüncü kitabı. Evet gerçekten de ilginç. Ama hayat tesadüflerle dolu.
Ben burada yazarı değil kitabı konuşmak istiyorum. Her ne kadar kendisini sevmesem de edebi dili ve tasvir yeteneğini beğendim tıpkı birinci kitapta olduğu gibi. Karakterlerin iç dünyasını çok güzel yansıtmış. Öyleki karakterlerle kendinizi adete özdeşleştiriyorsunuz. Hatta o derece özdeşleştiriyorsunuz ki, bir sonraki adımını tahmin edebiliyorsunuz. Karakterler hakkında kafanızda soru kalmıyor. Bazen kurduğu cümleler bir paragrafı buluyor. Cümlenin sonuna geldiğiniz de başını unutmuş oluyorsunuz. Ama bu sizi sinirlendirmiyor, çünkü anlatımı o kadar güzel ki cümlenin başını umursamıyorsunuz. Kendinizi okuduğunuz satırlara kaptırıyorsunuz. Birinci kitapta insanı merakta bırakan karakterlerin çoğu olsa da yeni karakterler de ekleniyor. Yeni karakterlerden beni en çok etkileyen Hediye. O bir köle. Onun sesini kimse duymuyor. Her duygusunu içinde yaşıyor. Var ama yok. İnsanı etkileyen kendi içinde yaşadığı aşk ve sessiz gidişi. Gidişine göz yaşı dökmemek elde değil. Hayır ağlamadım(!!!)
Kitap, tarihteki kanlı 31 Mart ayaklanmasını anlatıyor. Olayların gerçek olması insanı daha bir etkiliyor. Bazı kitapları okurken, bunlar sadece hayal ürünü diyerek kendimizi avuturuz ya, bu öyle bir kitap değil. Yaşananların gerçek olduğunu düşünmek insanın canını yakıyor. Öldürülen bir gazetecinin cenazesi, İttihat ve Terakki Cemiyetine karşı olan kesimi harekete geçiriyor. Ülkeyi savunmak için Selanik'ten getirilen alaylı askerlerin arasına giren sarıklı, cübbeli kişilerin din elden gidiyor söylemleri sonunda işe yarıyor ve ayaklanma başlıyor. Şeriat isteyen isyancılar, milletvekili veya İttihatçı subayları yakaladıkları yerde öldürüyorlar. Onlar için kimi öldürdükleri önemli değil, önemli olan din adına öldürmek. Halk sokağa çıkamaz hale geliyor.
"Bu halk cahildir Ragıp, sen de biliyorsun, bunlara biri, din elden gidiyor, dedi miydi bunlar sokağa dökülür."
Maalesef tarih boyunca dini kendi kötü emellerine alet etmek isteyen kişiler, iktidarlar, düşünürler olmuştur ve olacaktır. Her defasında da sonu kanlı bitmiştir.
Selanik'ten gelen ve adını Mustafa Kemal'in verdiği Hareket Ordusu sonunda İstanbul'a gelerek ayaklanmayı bastırıyor. Selanik'ten çıkarken başında Mustafa Kemal'in olmasına rağmen, İstanbul'a girerken Mustafa Kemal'i saf dışı bırakmaları, Enver Bey'in onu gizli gizli kıskandığını açıkca gösteriyor. Kitapta Enver Bey'in cesaretine sık sık vurgu yapılıyor. Ama tarihin bize gösterdiği gibi Enver Bey'in cesareti değil, Mustafa Kemal'in tutkusu yıkılan bir ülkeyi yeniden kuruyor.
Bütün bu karmaşanın içinde yaşanan aşklar da güzel bir şekilde işlenmiş. Kitabın basımından mıdır, yoksa gerçekten mi hatalar var bilemeyeceğim ama yazım hatalarına çok rastladım. Yazarın mı, editörün mü hatası onu bilemeyiz.
Meraklısına iyi okumalar dilerim.
