Şizofreni Yalnız Oynanmaz
O kadar övgü almış ki, okurların büyük bir kısmı tarafından beğenilmiş bir kitap ama benim bunun üzerine bir kac düşüncem var. Ilk olarak kitabın kapağını açtığımız andan itibaren betimleme denizine düşüyorsunuz. Ve yaklaşik 100 sayfa kadar bu denizde yüzüyorsunuz. Ha bu kötü mü hayir değil ancak bazı yerlerde çok abartıldığını düşünüyorum. Bir başka değinmek istediğim nokta ise kitabın ikinci kismiyla alakalı cinsellik kismının bu kadar fazla işlenmesi açıkcası beni rahatsiz etti.
Gelelim kahramanlarimıza, selin ve cenk.
Yok nedense olmadi yaa, kitapda anlatılan bu aşk bana geçmedi. Inanmadım bir türlü çok soğuk, karamsar ve yapmacık geldi bana. Kitabın son sayfalarına doğru özellikle, samimiyet yok ortada keske biraz daha gercekçi olsaydi anlatılmaya çalışılan ilişki. Hangi kadın aldatıldığı süreci dinler ve aldatmayi sineye ceker ki, insan aldatıldığını kabul eder, ve bunun için aldatan tarafı suçlamazsa bu gercek aşkın sınanışı olur, bu gercek aşk olur öyle mi? yapmayin ya, bu kadar sinir bozucu bir hal alamazdi bu ilişki. Cenk'in hastalikli, sizofreni dünyasının yanında selinin hastalıklı bir sekilde cenk'e bağlanmış olması tüm bunlar beni çok yordu. Sadece kitabın son 5-6 sayfası karamsarlıktan kurtulmuştu, sonunun mutlu olmasıda hiç beklenmedikti benim için. Açıkcası okurkende keyif alamadim, bitsin diye gözüne baktığım halde bitmesi bu kadar uzun süren bir kitap daha okumadim.
Sevmedim!!
Şizofreni Yalnız Oynanmaz
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.