Fedakârlığı sayar, yüceltir, gerektiğinde kutsallaştırırlardı ama, onun acılarını incelemez, pek de acımazlardı. Arada sırada zavallı tövbekâra, çilekeşe bir parça yiyecek getirirler, yaşayıp yaşamadığını anlamak için delikten bakarlardı. Onun adını bilmezlerdi, kaç yıldan beri ölmeye başladığını hayal meyal bilirlerdi. Bu mahzende çürüyen canlı iskelet hakkında bir şeyler soran yabancıya komşular sadece: "Dünyadan elini eteğini çekmiş biri" der geçerlerdi.
Sayfa 233
··
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.