Osmanlı İmparatorluğu her türlü dış temasa düşman, her türlü etkiye karşı korunaklı, kapalı bir kutu olarak yaşamadı. Tam tersine, bağrında yaşayan boyun eğitilmiş halklar -- örneğin Ortodoks Rumlar--ve başka yerlerden gelmiş insanlar --esirler, Yahudiler, dönmeler--, İslam topraklarında gayrimüslimlerin --Hristiyanlar ve Yahudiler-- dinsel özgürlüğüne ve konuşulan dillerin Osmanlı şehirlerini Babil kulesine dönüştüren çokluğuna duyarlı Batılı seyyahları şaşırtan o kozmopolit karakteri imparatorluğa kazandırıyordu.
Sayfa 152
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.