Pascual Duarte ve ailesi için -"Büyük ihtimalle Don Quijote'den sonra en çok okunan İspanyol romanı." The New York Times- der kitabın kapağında.Bu bile oldukca etkileyici.Bu arada Nobel Edebiyat ödüllü
Şiddetin yaşam biçimi olduğu,sefil bir evde dünyaya gelen Pascual Duarte hissettiklerini, ailesini, aşkını,başından geçenleri idama mahkum olduğu yerden mektup şeklinde zaman zaman felsefi konulara da değinerek anlatmış,bir bakıma da iç dökmüş,kendini ifade etmiş.
Romanı okurken Marquez'in Kırmızı Pazartesi'sini hatırlattı bana.Bunun sebebinin Latin kültürünün etkisi olduğu da yadsınamaz tabi.
Bu arada yazarın- dostum-dediği çevirmenin isteği üzerine yazdığı önsöz çok güzeldi.