Kitabin ilk iki kısmındaki eğitim sistemini eleştiri kismı yazarin bir eğitimci olmamasından olsa gerek pek faydalı görünmedi bana. Başta sıkı sıkıya eleştirdiği bazı konuların (şubelere ayırma, disiplini sağlamak) daha sonraları mutlak gereklilik olduğunu kendisi de kabul ediyor ve bir çözüm üretemiyor.
Ancak kitabın 3. kısmındaki Khan akademiyi kuruşu ve bunu egitim sistemine entegre ederken yaşadıkları ve heycanlarını okumaya kesinlikle değer ayrıca bu kısımda eğitimcilerden destek almasıyla herşey biraz daha düzene oturuyor. En sonda kendi hayalindeki okulunu (geleceğın okul modelini) tanımlıyor.
