Okuduğum ilk Saroyan romanı. Roman yoğunluklu olarak çocuk yaşta yetişkin olmak zorunda kalan Homer Macauley’in, Homer’ın 4 yaşındaki kardeşin Ulysses’ın hayatlarının bir bölümüne merce tutuyor. Bir ablaları (Bess) bir de abileri (Marcus) var. Marcus savaşta. Babaları ölmüş, mutlu bir hayatı olmuş. Homer yukarıda da bahsettiğim gibi yetişkinliğe erken adım atmış ve okurken çalışmak zorunda kalmıştır. Bir telgrafçıda haberci olarak çalışmaya başlar. San Francisco’num Ithaca kentinde haneden haneye gezer, insanlara büyük olgunlukla bazen kederli bazen neşeli haberler ulaştırır. Aynı zamanda okur da, lisededir, koşmayı hatta engelli koşuyu sever. Engel aşman önemli onun için. Kardeşi Homer ise 4 yaşında, çocuklara özgü bir merak ile inceler çevresinde olan biteni. Bazı bazı mizahi bazı bazı gözleri dolduran anlara tanık olur okuyucu. Yazarın arka planını gözardı edip okumak maalesef mümkün değil benim için. Kendi memleketinden uzakta olan Saroyan’ın romanında bir yere “ait olma/olamama” hissi ilmek ilmek işleniyor. Romanda birçok etkileyici sahne var. Ulysses’ın bir hayvan kapanına yakalandığı sahne oldukça mizahi ve ironik. Bakkal Ara’nın oğluyla bakkalda geçen sahnesi tam olarak “bu dünyada ne işe yarıyoruz” sorusunu ele alıyor. Marcus ve asker dostunun yaptığı tren yolculuğu ise elleri titretecek canlılıkta ve tabii romanın sonu da...

İnsanlık KomedisiWilliam Saroyan · Aras Yayıncılık · 2018125 okunma

·

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.