Bu akşam izlediğimiz Aşk Şarkısı filminin bir yerinde kız diyor ki erkek arkadaşına; "bunu da babam yapmıştı bize küçükken, ufak bir havuz işte, dilek diler taş atardık içine sonra da gerçekleşmesini beklerdik." Benim de aklıma ilkokulda boklu dereye attığımız paralar geldi. Sınıfın gözde kızları gibi Selin de 1 lira atardı dereye. Ben 5 kuruş, 10 kuruş. Onu da annem aklıma geldikçe utana sıkıla. Kim başlattıysa artık saçma olduğunu biliyor insan ama çocukluk işte.. dilek dilemenin de havalı olduğu zamanlar tabi. Kulağa hoş geliyor, bir şiirselliği var çocuk olsak da anlıyoruz o kadarını. Atarsam ben de 'Allahım sınıfta kalmayayım, (yetiyorsa) teşekkür alayım diye diler de atardım. Tipimden de hiç anlamazsın dileğimi, öyle denişik bir çocuktum. Bir de var ya ufak para atmanın verdiği utançla olmayacağını bile bile atardım. Sonuçta 1 lira atarken millet, ben 5 kuruş atmışım bir mi? Şimdi insan bir hatim edince bile birsürü insana bölüpte(ki bölünebilecekken) yollayamıyor. Niye? Çünkü kişi başına az düşmesin. Yine okur bu sefer de ona yollarım düşüncesi. Yani evdeki tek kalan elmayı bölmeyeyim, sen hepsini ye, bir şey anla yediğinden, dişinin kovuğuna da sana da yetsin ben sonra alır yerim. Hep mantık hatalarıyla dolu hayatlarımızdan kesitler işte. Akıl akıl gel biryerime takıl tadında işler. O zamanda bu mantıkla, 5 kuruşa dua düşmez, anca atmış olmanın sevincini yaşarsın düşüncesinin etkisiyle hüzünle attığım paralar.. Nereden nereye geldim bak, mahsunlaştım gece gece.
Bu arada o yıl teşekkür alamadım ama sınıfı geçtim. Hadi mutlu olun o 5 kuruş sınıfı geçmeme yetmiş.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.