Her kelamınında aynı hissiyatları uyandırdığı halde kaleminden bi türlü vazgeçemediğim. Hep bi ezilmişlik bi burukluk kokan anılardan ibaret bir yaşantı. Her hikâyesinde. Her birinde birer sürgün, illa. Mültecilerden bahsetmiş bu kitabında. Sahii mülteci ne demek ? Sözlük manasını sormuyorum tabikii. O kelimeyi duyunca çağrışan hissiyatı soruyorum.. Bir kalpten kovulmuş, -seven, sevilenin kalbinden- yapayalnız bir yabancı gibi hissetmek diyebilir miyim ben buna ? İzin verir mi kelime biliciler ? İstediğimi derim, hissiyatlara kelamları ben giydiriyorum kıyafet gibi kime ne ! Değil mi ? Öyle değil işte. Bazı kelimeler tam anlamıyla anlamını yansıtır. Ama kalbe memleket, yabancının kovulduğu yere el yeri desem kim karşı durabilir ki ? Yalnızlık zaten değiştirilemeyecek hissiyatta bir kelime. Mülteci. Ne can alıcı ama. Sığınmacı ama sığınamayan. Ne kendi kalbi dediği ülkesine ne el memleketine. Ne can alıcı kelime ama. Bir kedi; miskin, umursamaz ve asla bağlanmaz. Bir adam; umutsuz. Bir ölü, ama aslında bir değil. Evet kitabın tam olarak özeti bu üç satır. Kitapta en çok sevdiğim kısım önsöz oldu. 29 yıl boyunca bu kitabı yazmakla uğraşması ve kendini yargılaması. Haddini bilip karaktere dışardan bakmaya çalışması. Gerçeğe gerçek dışı bakmak. Ne güzeldir kendini bilmek. Ne güzel yazarsın sen. Kelamına, kalemine sağlık..

Bir Kedi, Bir Adam, Bir ÖlümZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 202123,7bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.