Önce şunu söylemeliyim,orijinali Kürtçe eserin ve Türkçe ‘ye çevirilmiş hali oldukça başarılı. Yazarin ilk eseri ve oldukça sade, samimi bir dil kullanılmış. Bu kadar katı, sert bir konu bu kadar yumuşak anlatilabilirdi ancak. Bu esere bakarak bile yazar hakkinda oldukça naif bir kişilik diye yorumda bulunabilirim sanirim. Eserin içeriği, beni benden aldi. Çoğu yerde duygulandım. 80 döneminin acimasiz yönünü “sen" diyerek anlatmaya başlamış yazar. Diyarbakır cezaevinde yapilan işkenceler, anlatilanlara mutlaka tanik olmusuzdur. Işte yazar bir gece ansızın sadece kitap okuduğu için, evinde Kürtçe şiir bulunan gencin sorgusuz sualsiz tutuklanmasini, Diyarbakir cezaevinde inanilmaz iskencelere maruz kalmasini anlatiyor. Buram buram dram.. Kendi dilini konusmasina musaade edilmemiş ,kültürünü yaşamasına izin verilmemis, kendi ulkesinde hapsolmuş bir halkin yakarisi olmuş bir kitap bu. Basilan evler, toplatilan kitaplar, koca bir halki, dili hiçe sayan zihniyet,iskenceler, insanlığın insanliktan çıktığı dönem...Dayatmalarla, baskilarla,asimilasyon politikasiyla devam eden süreç .. Uzulmemek elde degil, dilini konusmasi bir insanın, bundan daha doğal ne olabilir? Kültürünü yaşaması bir insanin, bundan daha samimi ne olabilir? Kitapta ozellikle çoğu kesmi rahatsiz edecek askerlerin düşman gosterilmesi ile ilgili boyutlar olabilir ama eseri okudukca ve bir butun olarak ele aldikca , amcanin , hocanin ve sen denilen kisinin soylediklerine kulak verdikce bazi seyleri cok daha rahat sekilde idrak edeceksiniz. Daha çok soylenir ama dil de yetersiz kalir bazen..Herkes kitap okutalim, onerelim, her turlu kitaplari okumasini tavsiye edelim. Ne günlerdi, bu ugurda ziyan olan nice insan. Simdilere her yerde Kürtçe tipki olmasi gerektigi gibi.. Peki zamaninda neden yapmadilar? Birlik ve beraberlige kast eden kimlerdi acaba?

SenMehmed Uzun · İthaki Yayınları · 20114,088 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.