Yağmur sonrası toprak kokusu... Ne zaman zihnimin içinden bir kâbus geçse, yağmuru ağırlayan toprağın o boğucu kokusunun yayılması gibi, anılarım da benliğime yayılıyordu. Bir beden, ruh tarafından terk edildiğinde hayaller de sahipsiz kalıyor, sadece beden değil, onlar da sessizce üzerlerine atılan toprağa karışıyorlardı. Bu yüzden, ölü hayallerin izlerini taşıyan o yağmur sonrası toprak kokusu bana her zaman boğucu geliyordu. Bu yüzden, kâbusları ağırladıktan sonra zihnimin içindeki düşünceler ölen hayallerimin yankısını taşıyor, geçmiş yine aynı gürültüyle zihnimi ele geçiriyordu.