Anlatıcının okuyarak öğrenmeye çalıştığı hayatı Aleksi Zorba yaşayarak öğretiyor. Mesela keyiflendi mi mekan fark etmeksizin çıkarıp santurunu zevkle çalıyor, yetmiyor şarkı söylüyor, yetmiyor kalkıp içinden geldiği gibi raks ediyor. Hiçbir zaman yetmeyeceğini düşünüp ileriye, hep daha ileriye sürüyor ruhunu. Oralardan buralara geziyor. Hayatın mantığını ve ahlakını aşarak hazla ilerleyerek yaşıyor. Son sözünde benim gibi adamların bin yıl yaşaması gerekirdi diyor. Yetmiyor.
